XVIII Niedziela Zwykła

Ciem­ny, pach­ną­cy, wiel­ki las!
Ile tu kwia­tów, ziół i traw!
Jak zło­tem ku mnie błysz­czy mech!
Ile tu du­chów lata w krąg!
Jak błysz­czą skrzy­dła po­śród drzew!

O Boże! Cóż za cud i czar!
Sto dę­bów z wia­trem szu­mi wraz!
Sto dę­bów mgłę prze­rzy­na wpław,
zło­tą, sło­necz­ną, let­nią mgłę,
i won­ny, świe­ży wia­tru dech
zło­tych roz­wie­sił arfę wstąg...

Idzie! o! idzie z zie­mi zew,
z pach­ną­cej zie­mi, z won­nych par,
idzie i woła, gra i grzmi!
To idziesz ty, to idziesz ty,
o Bó­stwo świę­te, świę­ta Moc!
Mat­ko i dziec­ko du­szy mej!.-

O won­ny, świę­ty, wiel­ki las!
O blask, co zdo­łał ciem­ność zmóc!
O desz­czu świa­tła! lej się! lej!
O świę­to le­śne! Lata czas!,..

Kazimierz Przerwa-Tetmajer