Historia Parafii
Treść
Historia Parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Kleosinie jest nierozłącznie związana z powstaniem Domu Misyjnego św. Kazimierza w Archidiecezji Białostockiej.
Historia Księży Werbistów na Podlasiu zaczyna się w czerwcu 1957 roku, kiedy to przybył do Białegostoku o. Stefan Tarasiuk SVD pochodzący z miejscowości Rzepniki, parafia Tryczówka. O. Stefan zamieszkał w Białymstoku przy ulicy Dąbrowskiego 12, w pobliżu kościoła św. Rocha. O. Stefan współpracował wtedy z parafią św. Wojciecha, proboszczem wtedy był ks. kanonik Antoni Zaleski, dawny prefekt w liceum, które ukończył o. Stefan Tarasiuk SVD.
Prowincjał Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego, o. Feliks Zapłata SVD, cały czas starał się aby zakupić działkę w Białymstoku lub najbliższej okolicy. Z wielu propozycji została wybrana działka w Kleosinie. Była to działka 3.75 ha, a właścicielami byli: Honorata Maciejowska i pan Wyrzykowski zamieszkali w Warszawie. Rada Prowincjalna zdecydowała o zakupie tej działki, a z racji napięć jakie wtedy były pomiędzy Kościołem a komunistycznym państwem, kupiono tę działkę na osobę prywatną, na nazwisko brata Ojca Stefana SVD, pana Wincentego Tarasiuka. Tym sposobem Księża Werbiści mieli już posiadłość w Archidiecezji Białostockiej.
Teraz trzeba było załatwić pozwolenie Kurii Białostockiej na otwarcie placówki zakonnej w Kleosinie, co też okazało się trudne. W dniu 4 października 1957 roku, prowincjał o. Feliks Zapłata SVD złożył w tejże Kurii prośbę o założenie domu zakonnego. 16 października tegoż roku przyszła negatywna odpowiedz. Diecezją kierował wtedy ksiądz prałat Adam Sawicki, który napisał, że nie ma kompetencji aby wydać pozwolenie na osiedlenie się Zgromadzenia w diecezji.
Zakonnicy zaczęli próbować wyżej, o. Feliks Zapłata w dniu 11 marca 1958 roku wystosował prośbę do Kurii Prymasowskiej w Warszawie. Ksiądz Prymas Stefan Wyszyński, był zainteresowany osiedleniem się werbistów na terenach białostockich, i miał prawo, dysponując specjalnymi uprawnieniniami z Rzymu dla Kościoła w Polsce, wystawić dekret pozwalający osiedlić się Księżom Werbistom w Kleosinie. W tym samym dniu, 11 marca 1958 roku Prymas pozytywnie rozpatrzył prośbę Księży Werbistów.
Od razu rozpoczęto starania o pozwolenie na budowę domku jednorodzinnego na nazwisko pana Wincentego Tarasiuka. Budowę rozpoczęto w 1958 roku, pracy doglądał o. Stefan Tarasiuk SVD, w ścisłej współpracy ze swoim bratem Wincentym. W czasie trwania budowy, o. Stefan został przeniesiony do Kurii w Olsztynie, gdzie pracował przez 12 lat, doglądając jednocześnie budowy w Kleosinie.
W dniu 18 czerwca 1972 roku, prowincjał o. Leonard Szymański przeniósł ojca Stefana z powrotem do Białegostoku, gdzie ordynariusz ks. biskup Henryk Gulbinowicz zaproponował mu prowadzenie referatu od spraw zakonów żeńskich. Od 1 września 1972 roku, Ojciec Stefan Tarasiuk zamieszkał w Kleosinie. W dniu 16 grudnia 1972 roku, z Pieniężna przywieziono ołtarz, kielich mszalny, ornaty, alby i komplety bielizny kielichowej. Pierwszą mszę świętą w kleosińskiej kaplicy odprawił o. Stefan Tarasiuk SVD w dniu 18 grudnia 1972 roku. Od 3 września 1974 roku o. Stefan staje się pracownikiem Kurii Białostockiej jako zastępcę Diecezjalnego Referenta Miłosierdzia Chrześcijańskiego. W dniu 22 stycznia 1977 roku dom odwiedza ks. biskup Edward Kisiel, biskup białostocki.
Przełomem w historii Domu Misyjnego w Kleosinie był 5 września 1977 roku, bowiem w tym dniu następuje prawna sprzedaż posiadłości przez pana Wincentego Tarasiuka na rzecz Zgromadzenia Słowa Bożego, ale na osobę prywatną o. Józefa Żmijewskiego SVD. Na osobę prywatną ponieważ były duże trudności aby tę działkę przepisać na własność Zgromadzenia. Po przemianach w latach osiemdziesiątych rozpoczęto starania o uzyskanie własności w Kleosinie na Zgromadzenie Słowa Bożego. Rada Prowincjalna zaproponowała ówczesnym władzom państwowym umowę, według której Zgromadzenie Księży Werbistów mogło zatrzymać 0.5 ha ziemi, nowo wybudowany domek oraz pozwolenie na założenie klasztoru, w zamian Zgromadzenie Zakonne „sprzeda” państwu pozostałą cześć ziemi. Państwo „kupiło” tę ziemie płacąc stawki około 500 razy mniejsze niż wówczas obowiązujące. Państwo wreszcie wydało pozwolenie na budowę klasztoru, z zastrzeżeniem, że nie będzie tam budowany kościół dla celów duszpasterskich. Dnia 30 maja 1981 roku dom w Kleosinie uzyskał osobowość prawną, a prezesem nowej placówki werbistowskiej został o. Jerzy Sergiel SVD.
13 października ks. biskup Edward Kisiel pozwolił na otwarcie domu zakonnego w Kleosinie. Po wielu trudnościach naczelnik gminy Juchnowiec, pan Jerzy Szmitkowski udzielił pozwolenia na budowę nowego większego domu zakonnego, oficjalny adres Domu Zakonnego to ulica Zambrowska 24, Kleosin. Resztę ziemi, którą tak naprawdę zabrano werbistom pan naczelnik Jerzy Szmitkowski decyzją z dnia 30 maja 1981 roku przeznaczył na wieczyste użytkowanie Białostockiej Spółdzielni Mieszkaniowej
Dom Misyjny św. Kazimierza z kaplica pod wezwaniem Marki Bożej Ostrobramskiej został zbudowany w latach 1983 -1988. W latach 1989 -1091 w domu był postulat Księży Werbistów, po przeniesieniu postulatu do Górnej Grupy placówka w Kleosinie zaczęła funkcjonować jako dom rekolekcyjny.
Drugim ważnym etapem obecności Księży Werbistów w Kleosinie było powstanie parafii pod wezwaniem św. Teresy od Dzieciątka Jezus, było to niejako konsekwencją i normalnym następstwem obecności ojców werbistów w Archidiecezji Białostockiej. W latach 2000 do 2006 metropolitą białostockim był ks. Arcybiskup Wojciech Ziemba. To właśnie on zaproponował ojcom werbistom utworzenie nowej parafii, która obejmowała by miejscowość Kleosin.
W dekrecie o utworzeniu nowej parafii czytamy: „w trosce o doskonalsze wypełnienie nakazu Chrystusa Pana, aby wszystkim ludziom była przepowiadana Ewangelia i głoszone orędzie zbawienia, po wysłuchaniu zdania zainteresowanych stron, na mocy kan. 515 paragraf 1-3 Kodeksu Prawa Kanonicznego eryguje Rzymskokatolicką parafię w Kleosinie.
Parafia zostaje wydzielona z macierzystej parafii pw. Św. Stanisława BM w Białymstoku, której granice pokrywają się z granicami osiedla Kleosin (gmina Juchnowiec).
Parafia otrzymuje tytuł św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Dekret wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 2002 roku”.
W tym samym dniu, o. Janusz Walerowski SVD został administratorem nowej parafii a od 2 października 2002 roku proboszczem nowej parafii. Także u startu nowej parafii została zainicjowana miesięczna gazetka parafialna pod tytułem „Echo Parafii”, pierwszy numer ukazał się w listopadzie 2002 roku a ostatni w grudniu 2012 roku. W sumie ukazało się 84 numerów tejże gazetki.
Do momentu wybudowania kościoła, wszystkie sprawowanie sakramentów, sprawy duszpasterskie odbywały się w Domu Misyjnym św. Kazimierza w Kleosinie.
Pierwsze wpisy do ksiąg nowej parafii kształtowały się następująco:
Księga Chrztów pierwszy wpis 11.08,2002
Księga Małżeństw pierwszy wpis 21.04.2003
Księga Zmarłych pierwszy wpis 02.11.2002
Księga I Komunii pierwszy wpis 11.05.2003
Księga Bierzmowanych pierwszy wpis 06.06.2003
W dniu 21 czerwca 2004 roku została podpisana umowa pomiędzy Parafią a wielobranżowym Przedsiębiorstwem Remontowo- Budowlanym, ANATEX.
W dniu 28 czerwca Jego Ekscelencja ks. Arcybiskup Wojciech Ziemba Metropolita Białostocki dokonał poświęcenia placu pod budowę nowej świątyni, a w dniu 7 lipca 2004 roku na plac budowy wjechały pierwsze maszyny. Tak rozpoczęła się budowa kościoła w Kleosinie. Początki nie były łatwe. W gazetce parafialnej „Echo Parafii” z września 2004 roku, czytamy słowa ojca Proboszcza: „dnia 28 czerwca poświęciliśmy plac pod budowę naszego kościoła parafialnego. Po dwóch miesiącach prac widoczne są już pierwsze efekty. Wywieziono prawie 3 tys. m3 ziemi, wylano już wszystkie ławy i większość słupów oraz ścian podpiwniczenia. Przygotowujemy się do wylania pierwszego stropu. Koszt tych robót to około 230 tysięcy złotych. Aby uzyskać stan zerowy czyli do wykonania całego podpiwniczenia potrzebne będzie następne 200 tysięcy złotych, w sumie potrzebujemy 500 tysięcy złotych. Dla przykładu podam tylko, że podczas wizyty duszpasterskiej w tym roku (2003) na budowę kościoła zebrano 65 tysięcy złotych, na konto parafialne wpłynęło 30 tysięcy złotych, z ofiar składanych na tace na budowę kościoła wpłynęło 10 tysięcy zł… Przypomnę, że koszt budowy kościoła bez wykończenia wnętrza wynosi 4 miliony złotych. Zwracam się więc do wszystkich Parafian, a zwłaszcza tych, którzy nie wpłacili żadnej sumy, a jest takich osób dużo o wpłacanie czy to w kancelarii parafialnej czy na konto bankowe”.
Bogu dzięki, nowy proboszcz miał wsparcie Polskiej Prowincji Zgromadzenia Słowa Bożego, bo bez finansowej pomocy ze strony Zgromadzenia nie byłoby możliwe tak szybkie wybudowanie kościoła. Według danych od Ekonoma Prowincjalnego SVD, Polska Prowincja Zgromadzenia Słowa Bożego wyłożyła około 2.5 miliona złotych. Było to szczególnie ważne przy początkach budowy świątyni.
W roku 2004 odbyła się Pasterka w podziemiach budującego się kościoła. W roku 2005 miało miejsce ważne wydarzenie dla nowej parafii, peregrynacja relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Jako przygotowanie do peregrynacji zostało zorganizowane trzydniowe rekolekcje, tematem głównym rekolekcji było: św. Teresa od Dzieciątka Jezus, mistrzynią wiary i chrześcijańskiego życia.
Ważnym elementem w życiu nowopowstającej parafii były tak zwane festyny parafialne organizowane przez o. Janusza Walerowskiego SVD przy wsparciu Rady Parafialnej. Celem tych festynów było nie tylko zbiórka potrzebnych funduszy ale integrowanie parafian przy nowym kościele.
W roku 2013 miało miejsce bardzo smutne wydarzenie w Parafii, 6 stycznia w Uroczystość Objawienia Pańskiego w godzinach rannych zmarły nagle o. Janusz Walerowski SVD, proboszcz parafii, miał tylko 51 lat. Pogrzeb odbył się w nowo budującym się kościele parafialnym 9 stycznia 2013 roku, o. Janusz został pochowany przy wejściu do kościoła.
Śmierć o. Janusza były wielką stratą dla nowopowstającej wspólnoty parafialnej, jest pamiętany jako pierwszy proboszcz i budowniczy parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Kleosinie.
Decyzją przełożonych zakonnych, nowym proboszczem został mianowany o. Franciszek Martyna SVD. Ks. arcybiskup Edward Ozorowski, Metropolita Białostocki dekretem z dnia 28 stycznia 2013 roku mianował o. Franciszka na proboszcza parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Kleosinie. O. Franciszek Martyna SVD, objął parafie 17 lutego 2013 roku, wprowadzony w urząd przez dziekana Dekanatu Nowe Miasto Białystok, księdza Andrzeja Kondzior.
Przed nowym proboszczem stanęły nowe wyzwania; dokończenie budowy świątyni i dalsze budowanie wspólnoty parafialnej. Parafia na tyle była już dojrzała, że było łatwiej kontynuować prace przy kościele i we wspólnocie. Bardzo pomocna okazała się Rada Parafialna i wielkie wsparcie parafian przy kontynuacji nowych prac przy kościele.
Od 2013 roku parafia stała się samowystarczalna finansowo, znaczy się nowy proboszcz przyjął politykę, że wykonujemy to co nas w danym momencie stać, licząc tylko na własne środki. Na te środki składały się zbiórki pieniędzy na budowę świątyni realizowane przez członków Rady Parafialnej, ofiary z tacy oraz ofiary za chrzty, śluby i pogrzeby, wszystkie te środki były w całości przeznaczane na dokończenie budowy kościoła.
Po konsultacji z kierownikiem nadzoru budowlanego, została polubownie rozwiązana umowa pomiędzy Parafią a firma Anatex, odtąd wszelkie prace wykończeniowe były realizowane w systemie gospodarczym.
21 marca 2013 roku podpisana została umowa darowizny oraz oświadczenie o ustanowieniu służebności gruntowej pomiędzy Polską Prowincją Zgromadzenia Słowa Bożego reprezentowanego przez prowincjała o. Eryka Koppa SVD i proboszcza o. Franciszka Martyna a ks. Arcybiskupem Edwardem Ozorowskim Metropolita Białostockim.
Na mocy tej umowy Zgromadzenie Słowa Bożego przekazuje w formie darowizny na rzecz Parafii pod wezwaniem
Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus w Kleosinie grunt, na którym znajduje się kościół, pomieszczenia kancelaryjne i mieszkalne proboszcza.
Wraz z powstaniem nowej parafii św. Jana Pawła II zostały zatwierdzone granice parafii, obejmujące tylko miejscowość Kleosin.
Sukcesywnie są wykonywane prace wykończeniowe kościoła; tynkowanie, malowanie, kładzenie posadzek, oświetlenie, polbruk przed kościołem. Zostały wykonane witraże w prezbiterium kościoła, planowane są dalsze, w miarę możliwości finansowych. Prace zostały spowolnione w związku z panującą pandemią, ale w roku 2022 planujemy kolejne dwa witraże oraz położenie płytek w dolnym kościele.
Co ważne, w Parafii rozwija się życie religijne, duszpasterze Parafii we współpracy z Domem Zakonnym starają się zapewnić jak najlepszą opiekę duszpasterską wiernym. Widzialnym dowodem tego rozwoju jest fakt, że dwóch naszych parafian, Maciej Radziszewski i Robert Osiecki zostało w 2022 wyświęconych na diakonów i w przyszłym roku przyjmą święcenia kapłańskie. Sumując, parafia św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jest wspólnotą z nadzieją patrząca w przyszłość, zarówno w sferze duchowej jak i materialnej.